#n 0
#k 1,2,3,4,5,6,7,8,9,
#z
#e
                    
 1. Niebiosa, rosę  
spuszczajcie z góry,
  * Sprawiedliwego  
wylejcie chmury; * o
wstrzymaj, wstrzymaj
Twoje zagniewanie * 
 i zbrodni naszych  
zapomnij już, Panie.
                    
#z
#e
  2. Pusto w Twym   
  mieście, pusto w  
     Syjonie, *     
Jerozolima w boleści
 tonie, * runął dom 
 Twojej świętości i 
chwały, * gdzie dla 
  Cię hymny ojców   
 naszych brzmiały.  
                    
#z
#e
                    
 3. Niebiosa, rosę  
spuszczajcie z góry,
  * Sprawiedliwego  
 wylejcie chmury; * 
grzech nas oszpecił 
i w sprośnej postaci
* stoim przed Tobą, 
  jakby trędowaci.  
                    
#z
#e
4. Padliśmy wszyscy 
jak liść w jesieni, 
  * zbrodniami jak  
wichrem rozproszeni,
 * Tyś Twe oblicze  
zasłonił przed nami 
  * i Tyś naszymi   
     złamał nas     
    zbrodniami.     
                    
#z
#e
                    
 5. Niebiosa, rosę  
spuszczajcie z góry,
  * Sprawiedliwego  
wylejcie chmury; * o
 spojrzyj, spojrzyj 
na lud Twój znękany 
* i ześlij Tego, co 
  ma być zesłany.   
                    
#z
#e
                    
 6. Wypuść Baranka, 
daj niech przybędzie
* z głazów pustyni, 
niech Panem będzie; 
  * na górze córy   
Syjonu się zjawi * i
  po łzach tylu z   
 jarzma nas wybawi. 
                    
#z
#e
 7. Niebiosa, rosę  
spuszczajcie z góry,
  * Sprawiedliwego  
 wylejcie chmury; * 
 pociesz się ludu,  
   pociesz w twej   
 niedoli, * już się 
   przybliża kres   
  Twojej niewoli.   
                    
#z
#e
   8. Czemuż się    
 smucisz, bolejesz  
 srodze? * Nie bój  
  się, nie bój, ja  
 wyswobodzę, * Jam  
jest twym Panem, Ja 
doli twej Sprawcą, *
Ja twoim Świętym, Ja
  Bogiem i Zbawcą.  
                    
#z
#e
                    
 9. Niebiosa, rosę  
spuszczajcie z góry,
  * Sprawiedliwego  
 wylejcie chmury; * 
roztwórz się ziemio 
 i z łona twojego * 
wydaj nam, wydaj już
  Zbawcę naszego.