Z pomocą Boga miłego

1. Z pomocą Boga miłego *
w Trójcy Świętej jedynego, *
każdy z serca nabożnego *
chwal Boga wszechmogącego.

2. Chwal też miłą Matkę Jego, *
będzie bardzo wdzięczny tego; *
każdy według swej możności *
czyń posługę Jej godności.

3. Wielkie pomocy miewają *
częstokroć gniew Boży koją, *
bo Panna Syna ubłaga, *
co się ma mścić, to wspomaga.

4. Jest to wianek znamienity, *
z męki Jezusa uwity, *
kto go nabożnie wspomina, *
ubłaga gniew Boga Syna.

5. Ten, co go nabożnie mawia, *
z grzechów go Pan Bóg wybawia; *
smutek od niego oddala, *
z trudnych go rzeczy wyzwala.

6. Wiemy, bracia i też siostry, *
iż cierniowy wianek ostry; *
nosił go Pan na swej głowie, *
wtłoczyli Mu go żydowie.

7. Ale nasz wianek różany *
wdzięczny jest u naszej Panny, *
bo u Niej niepospolity, *
z lilii rajskiej jest uwity.

8. Trzykroć pięćdziesiąt mawiajcie, *
pozdrowienie Jej dawajcie: *
zdrowaś bądź Panno Maryja, *
Jezusowa Matko miła.

9. Przed każdym dziesiątkiem pacierz, *
każdy brat i siostra także; *
bo bez zapłaty nie będzie, *
z Jej Synem królować w niebie.

10. Żywe i zmarłe wpisują, *
inni za nie odprawują, *
bracia, siostry za nie proszą, *
z grzechów i mąk je wynoszą.

11. Miłościwe lato dano, *
i też odpusty przydano, *
aby tej Pannie służono *
i tej pomocy żądano.

12. Kto tej Pannie wiernie służy, *
temu czart najmniej nie płuży; *
bo go Panna w swojej mocy *
obroni i w dnie i w nocy.

13. Bracia, wianka różanego *
nauczy jeden drugiego, *
bo kto go więcej nauczy, *
ten zbawiennej drogi uczy.

14. Ci, co mówią wianek Pannie, *
bardzo Chrystus łaskaw na nie, *
bo w tym wianku miłej Panny *
są Pana Jezusa rany.

15. Wszystka męka, od początku, *
jest w tym wianku aż do szczątku; *
od jęcia aż do skonania *
nie miał Pan odpoczywania.

16. Weźmij każdy w swoją głowę *
najsłodszą śmierć Jezusowę; *
rozmyślając ją serdecznie *
będziem z Nim królować wiecznie.

17. Rozmiłujmyż się w Maryi *
pozdrawiając Ją wiankiem Jej; *
przez to święte pozdrowienie *
otrzymamy dusz zbawienie.