Ach, witajże pożądana

1. Ach, witajże pożądana, perło droga z nieba, *
gdy cały świat upragniony anielskiego chleba, *
w ciele ludzkim Bóg jest skryty na pokarm ludziom obfity, *
Ciałem karmi, Krwią napoi, by człowieka w chwale swojej *
między wybranymi policzył.

2. Nie dość, że to Boskie dziecię, żeś na świecie z nami, *
ale jeszcze zimno cierpisz między bydlętami; *
Matkusieńki Jezu w żłobie, co za wielka miłość w Tobie, *
czyliż nie są wielkie dziwy, w ludzkim ciele Bóg prawdziwy *
przyszedł na zbawienie człowieka.

3. O miłości niepojęta, jakżeś wielka była *
i żeś się tu z niebieskiego tronu sprowadziła, *
a to do pustej szopiny, o niesłuchane nowiny, *
ach, pokorny Baraneczku, Twój odpoczynek w żłóbeczku *
z dalekiej podróży niebieskiej.

4. Panna czysta, gdy powiła, całuje członeczki, *
nakarmiwszy Go piersiami, przywiera powieczki; *
Józef Go siankiem okrywa, Maryja kołysząc, śpiewa: *
„Lulaj, o moje kochanie, Synu mój, Stwórco i Panie, *
lulajcie pieszczoty serdeczne”.

5. Dlaczegoż tak ostro życie Zbawiciel zaczyna: *
złości nasze zawiniły, cóż winna Dziecina? *
Uważ przeto każdy wierny, jak wielce Bóg miłosierny, *
odżałował Syna swego, by krew przelał dla grzesznego, *
człowieka, by wiecznie nie zginął.

6. Niech Ci, Jezu, będą dzięki za Twe narodzenie, *
bo przez nie zacząłeś nasze sprawować zbawienie; *
miłość, która to sprawiła, iż Cię do nas sprowadziła, *
niech swą iskrą nas zapali, abyśmy Cię miłowali, *
teraz i bez końca w wieczności.