Posyła do Panny

1. Posyła do Panny nie lada anioła, *
lecz mocarza swego, cnego archanioła, *
Miłośnik narodu, *
niechaj śle mocnego posła w naszej sprawie, *
aby przyrodzeniu uczynił bezprawie *
z panieńskiego płodu.

2. Przyrodzeniem władnie zrodzony Król chwały, *
króluje, panuje i wszystkie zakały *
ze świata przecz znosi, *
pysznych karki łamie, hardych myśli tłoczy, *
żaden mocarz mocy jego nie uskoczy *
wszech siły przenosi.

3. Niechże precz wyrzuci Książę świata tego, *
Matkę uczestniczką niech czyni wszystkiego, *
Państwa ojcowskiego. *
Wychodź, pośle, z tymi posłany darami, *
odkryj, co starymi tajono pismami, *
mocą posła cnego.

4. Przystępuj i zwiastuj, mów: „Bądź pozdrowiona”, *
mów: „że łaski pełna, że z Bogiem złączona”, *
mów: „niech się nie boi. *
Panno, przyjmij ten skarb Boży, powierzony, *
w którym czysty zamysł Twój będzie spełniony *
i ślub się ostoi”.

5. Wysłuchała Panna posła i przyjęła, *
uwierzyła słowu i Syna poczęła, *
ale przedziwnego. *
I radzcę i rządcę narodu ludzkiego, *
Boga wszechmocnego, Ojca wieku wszego, *
w słowie gruntownego.

6. Ten nam niech dać raczy grzechów odpuszczenie, *
winy niech z nas zniesie, a niech da zbawienie *
na wysokim niebie. *
Racz błagać za nami, Panno, Syna swego, *
niech da do ojczyzny przyjść z wygnania tego, *
przez ten owoc z Ciebie!